puste miejsce

См. также в других словарях:

• miejsce — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wolna przestrzeń w terenie lub pomieszczeniu, którą można czymś wypełnić; obszar, teren, pole : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mało, dużo miejsca. Miejsca na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pusty — puści 1. «niczym nie napełniony, nic nie zawierający; przez nikogo nie zajęty, nie zaludniony; bezludny, opustoszały» Puste pudełka, szklanki. Pusty żołądek. Pusty dom, wagon. Ulice prawie puste. Puste miejsce. Pusty teren. ∆ muz. Pusta struna,… …   Słownik języka polskiego

• przerwa — ż IV, CMs. przerwawie; lm D. przerw 1. «czas, okres, w którym jakaś czynność lub zjawisko chwilowo nie zachodzi, nie odbywa się; odstęp czasowy między czymś a czymś; pauza» Chwilowa, krótka przerwa. Przerwa w rozmowie, w obradach. Przerwa w nauce …   Słownik języka polskiego

• dziura — ż IV, CMs. dziurze; lm D. dziur 1. «otwór w jakimś przedmiocie, najczęściej nieforemny, powstały wskutek uszkodzenia lub zrobiony specjalnie, zagłębienie w czym; jama, nora» Dziura w bucie, pończosze, na rękawie. Dziury w serze. Zaszyć, wypalić,… …   Słownik języka polskiego

• okienko — n II, N. okienkokiem; lm D. okienkonek 1. «małe okno» Niewielkie, ozdobne, zakratowane okienko. 2. «zwykle w biurach, urzędach, gdzie się załatwia interesantów: otwór w ścianie, w przepierzeniu itp. kształtem przypominający najczęściej małe okno» …   Słownik języka polskiego

• spacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D spacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}druk. {{/stl 8}}{{stl 7}} puste miejsce między wyrazami w tekście (czasem między literami w obrębie wyrazu) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• róg — m III, D. rogu, N. rogiem; lm M. rogi 1. zwykle w lm «parzyste wyrostki kostne otoczone pochwami rogowymi, wewnątrz puste, występujące na kości czołowej u pustorożców (np. u krowy, żubra, antylopy); także wyrostki kostne u jeleniowatych… …   Słownik języka polskiego

• luka — ż III, CMs. luce; lm D. luk «miejsce nie zapełnione czymś, nie zajęte, puste, wolne; przerwa, wyrwa, szczelina; brakujący fragment tekstu» Luki w szeregach. Luka w tekście, w notatkach. Luki w umocnieniach, w wale ochronnym, w ogrodzeniu.… …   Słownik języka polskiego

• posprzątać — dk I, posprzątaćam, posprzątaćasz, posprzątaćają, posprzątaćaj, posprzątaćał, posprzątaćany 1. «doprowadzić coś do czystości, zrobić gdzieś porządek; uporządkować wiele czegoś, sprzątnąć» Posprzątać mieszkanie, pokoje a. w mieszkaniu, w pokojach …   Słownik języka polskiego

• pustkowie — n I; lm D. pustkowiewi «miejsce, teren, obszar puste, bezludne, nie zaludnione, nie zamieszkane; pustka, odludzie» Dom na pustkowiu. Mieszkać na pustkowiu …   Słownik języka polskiego

• stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… …   Słownik języka polskiego